Τη στιγμή που συναντώ κάποιον και του λέω ότι είμαι περιβαλλοντολόγος, η πρώτη (και μερικές φορές η μόνη) ερώτηση που τίθεται είναι «τι πιστεύεις ότι θα συμβεί;» ή «νομίζεις ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα;». Μερικές φορές οι άνθρωποι ρωτούν με χιούμορ (συνήθως λόγω του ότι έχουν δει πολλές ταινίες για το τέλος του κόσμου το οποίο προέρχεται από κάποια περιβαλλοντική καταστροφή), ενώ άλλες φορές νιώθω κάποιο τρόμο και αγωνία στα μάτια ή στη φωνή τους. Ωστόσο, πάντα αναρωτιέμαι ποια είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτό.
Αν δηλώσω αισιόδοξη και προσπαθήσω να τους πω ότι έχουμε ακόμα λίγο χρόνο να αλλάξουμε τα πράγματα αν ενεργήσουμε γρήγορα και ομόφωνα, ο κόσμος είτε θα νομίζει ότι είμαι τρελή είτε ότι οι επιστήμονες που επιμένουν ότι δεν έχουμε χρόνο λένε ψέματα ή υπερβάλλουν. Από την άλλη, αν δηλώσω απαισιόδοξη και απαντήσω ότι κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε τα πράγματα, ο κόσμος είτε θα σκεφτεί ότι “καλά ό,τι έγινε, έγινε” είτε “ας μην κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα” και θα επιστρέψουν στην καθημερινότητα και τις συνήθειές τους. Οπότε το ερώτημα παραμένει…Ποια είναι άραγε η καλύτερη απάντηση σε αυτή την ερώτηση;
Το πιο κρίσιμο ζήτημα με τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι ότι συνήθως βρίσκονται «κάπου εκεί έξω» αλλά όχι «ακριβώς εδώ». Συνήθως, δεν τα βλέπουμε με γυμνό μάτι, δεν τα αισθανόμαστε, δεν μπορούμε να τα αγγίξουμε και συνήθως συμβαίνουν κάπου πολύ μακριά μας. Έτσι, δεν βλέπουμε ούτε και αισθανόμαστε τις συνέπειες και δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με καμία από τις αισθήσεις μας (κάτι που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ο τρόπος για να γίνει κάτι πιστευτό). Επιπλέον, το γεγονός ότι ορισμένα από τα περιβαλλοντικά ζητήματα συμβαίνουν σε μια μακροπρόθεσμη κλίμακα συνεπάγεται ότι γενικά δεν μπορούμε να διακρίνουμε την αλλαγή, με άλλα λόγια το «πριν και μετά». Η συμπερίληψη περίπλοκης επιστημονικές ορολογίας που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να εξηγήσει όρους όπως «κλιματική αλλαγή» και «αέριο του θερμοκηπίου», καθώς και η συζήτηση μεταξύ επιστημόνων για το εάν ορισμένα από τα περιβαλλοντικά προβλήματα συμβαίνουν πραγματικά και σε τι κλίμακα, προσθέτουν στην πολυπλοκότητα του ερωτήματος αν υπάρχει ακόμα ελπίδα. Λόγω της επιστημονικής περιέργειάς μου, πριν απαντήσω στην κρίσιμη ερώτηση προσπαθώ να στρέψω την ερώτηση στον συνομιλητή για να καταλάβω που κυμαίνεται και τι πιστεύει. Τις περισσότερες φορές, οι ταινίες έχουν παίξει τον ρόλο τους, πείθοντάς τους ότι το τέλος του κόσμου είναι κοντά και ο “πρωταγωνιστής” θα επιβιώσει. Ελπίζω πραγματικά ότι είχα μια αισιόδοξη απάντηση σε αυτή την ερώτηση, αλλά συνήθως η απάντησή μου είναι ότι πρέπει να δράσουμε τώρα. Αυτός είναι ο λόγος που δημιούργησα αυτόν τον ιστότοπο: για να μπορέσω να διαδόσω όση περισσότερη επιστημονική γνώση που αφορά περιβαλλοντικά ζητήματα δγίνεται με βάση την εκτενή επιστημονική έρευνα. Οπότε το πραγματικό ερώτημα είναι… αν μπορούσατε να γνωρίζετε τις απειλές που θα επέλθουν από τα περιβαλλοντικά προβλήματα, θα θέλατε να τις μάθετε;